[BAP] ผิดตัว - Youngjae x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้น

โบ้ม!!!!!

ปล่อย OS ออกมาอีกแล้วค่า คิดถึงเค้าป่าววววว >.<

ต้องคิดถึงนะ ใครไม่คิดถึงบ้านบึ้ม! 55555555555555

คู่แรร์ค่ะ คู่แรร์

เพิ่งแต่งเสร็จ เลยเอามาลงเล่นๆ

55555555555555555

ฝากติดตามผลงาน รวมไปถึงติดตามอัลบั้มใหม่ของบีเอพีด้วยนะ

อัลบั้มเต็มอัลบั้มแรก บอกเลยว่าโดนใจวัยโจ๋(?)ทุกเพลงเลยยยย 55555555

คือมันใช่ คือมันใช่ !!

TT^TT

เอ็นจอยรีดดิ้งค้าบบบบบบบ

เนื้อเรื่อง

Title: ผิดตัว

Couple: Yoo Youngjae x Jung Daehyun

            ‘จองแดฮยอน’ คนโง่ ที่รู้จักแค่ ‘ยูยองแจ’ คนเดียว

            “แดฮยอน วันนี้ฉันไปกินเค้กด้วยไม่ได้นะ”

            ยองแจเดินมาลูบผมคนที่กำลังนั่งปาดนิ้วไปมาบนโทรศัพท์อย่างเมามัน ก่อนที่ปลายนิ้วจะหยุดลง พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ยืนลูบผมเขาอยู่

            “ทำไมอะ?”

            แดฮยอนถามตาแป๋ว ปกติยูยองแจไม่เคยยกเลิกนัดเขากะทันหันแบบนี้นะ ทำไมกันล่ะ? มีอะไรที่มันสำคัญกว่าจองแดฮยอนคนนี้หรืออย่างไร?

            “ก็... วันนี้เพื่อนเก่าฉันกลับมาน่ะ ไม่ได้เจอกันนาน เลยนัดกินข้าวกัน โอเคใช่มั้ย?”

            ‘ไม่โอเคเว้ย!!!!!!’

            “เออ!”

            แม้ในใจจะปฏิเสธไป แต่คำตอบที่ออกมาจากปากมันกลับตรงกันข้าม ยองแจยีผมเขาเล็กน้อย ก่อนจะตบแก้มเบาๆ แล้วเดินจากไป ทิ้งให้แดฮยอนได้แต่กระฟัดกระเฟียด ตีอกชกหัวตัวเองอยู่อย่างนั้นเหมือนคนบ้า

            แล้วก็อาจจะเพราะความที่ไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน และด้วยความที่เพื่อนคนนั้นของยองแจย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกันด้วย ยิ่งทำให้ยองแจติดเพื่อนเก่าแจ จนแทบจะลืมเพื่อนใหม่อย่างแดฮยอนไปเสียด้วยซ้ำ

            รู้มั้ยว่าแดฮยอนหงุดหงิด!!!?

          ถ้าเป็นคุณ เห็นคนที่ชอบไปสนิทกับคนอื่นนอกจากคุณ คุณจะรู้สึกยังไง?

          ถ้าเป็นจองแดฮยอน จองแดฮยอนจะหงุดหงิดมาก นี่พูดเลย!!

            “แดฮยอนนี่~”

            เสียงเรียกที่หน้าประตูห้อง ทำให้แดฮยอนละสายตาจากจอโทรศัพท์เงยหน้ามาส่งยิ้มแป้นให้กับเพื่อนสุดที่รัก ก่อนที่จะหุบยิ้มลงเมื่อเห็นใครอีกคนตามมา

            “นี่ อิมแจบอม เพื่อนฉัน เฮ้ย! ส่วนนี่ จองแดฮยอนเว้ย เป็น...”

            “แฟนกูเอง”

            “แฟนพ่องสิ!!!!!!”

            แดฮยอนถึงกับสวนกลับทันที ฝ่ามือฟาดลงกลางหลังยูยองแจแบบไม่มีการยั้งมือ ก่อนจะทุบรัวๆ พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ

            จองแดฮยอนไม่ได้เขิน จองแดฮยอนโกรธ! มึงไม่คิดอะไรกับกู อย่าพูดแบบนี้ได้ป้ะวะ!!!!

            “โอเคๆ โทษๆ ไม่ใช่แฟน เป็นเพื่อนน่ะ เพื่อนที่กูรักที่สุด”

            ยองแจตอบก่อนจะเอื้อมมือไปโอบรอบคอคนตัวเล็กกว่าแค่เซนเดียวเท่านั้น แม้แดฮยอนจะตีหน้ามุ่ย พยายามดึงตัวออกห่าง ก็ไม่เป็นผล เพราะอีกคนเล่นรัดซะแน่นจนเกือบหายใจไม่ออก

            “รักมากกว่ากูป้ะ?”

            แจบอมยักคิ้วถามอย่างล้อเลียน แดฮยอนเลยจิกตามองเพื่อนเก่าของยองแจ ก่อนจะตวัดมามองเพื่อนรักข้างกาย

            “คำถามโลกแตก ถ้ากูรักแดฮยอนมากกว่ามึงก็งอน แต่ถ้ากูรักมึงมากกว่า รับรองว่ากูไม่มีชีวิตอยู่ต่อวันพรุ่งนี้แน่ๆ”

            เพราะคำตอบที่แสนจะกวนบาทานั่น เลยทำให้ยองแจได้รับฝ่ามืออรหันต์จากแดฮยอนไปกินอีกหลายนัดเลยทีเดียว

          ข่าวลือ มักจะถูกเชื่อโดยคนหูเบา...

            เออ!!!! ยอมรับก็ได้ว่าแดฮยอนเป็นคนหูเบา!

            ‘เด็กใหม่แจบอมกำลังคบกับยองแจ!’

            ข่าวลือนี้ ทำเอาแดฮยอนอยากจะกรีดร้องให้ได้ยินไปถึงปูซานบ้านเกิด และยิ่งตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ไม่รู้ว่ายองแจหายหัวไปไหน ปล่อยให้แดฮยอนยืนหง่าวกับแจบอมสองคนในโรงอาหารที่กว้างขวางนี้

            “ยองแจมันบอกว่าจะไปหาอาจารย์แป๊บน่ะ ให้นายมาหาอะไรกินกับฉันก่อน”

            อะไรนะ? เดี๋ยวนี้ยองแจมีอะไรไม่บอกแดฮยอนใช่มั้ย? ได้เว้ย!!! งอน เคือง หงุดหงิด!!!!!!!!

            “หรอ”

            “ไปเหอะ”

            “นาย... รู้จักกับยองแจมานานแค่ไหน? ทำไมถึงได้คบกัน?”

            แดฮยอนรวบรวมความกล้าเอ่ยถามคำถามคาใจ แน่นอนว่าถ้ายองแจอยู่ตรงนี้ แดฮยอนคงไม่กล้าถามแน่ๆ ในใจเขาหวังให้อีกคนตอบปฏิเสธว่าไม่ได้คบกัน แต่ทว่า...

            “อ๋อ... ก็ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ยองแจน่ะน่ารักจะตาย ยิ่งโตมายิ่งน่ารัก คนอะไรก็ไม่รู้”

            แจบอมเอาแต่ยืนเขินกับคำตอบของตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าของคำถามกำลังสาปแช่งอยู่ในใจ ดวงตากลมโตมองจิกอีกคนอย่างที่เคยทำ

            “เออ! เดี๋ยวยองแจจะมากินข้าวด้วยนะ นู่นไง! ยองแจ! ทางนี้”

            แดฮยอนยืนกัดปากตัวเองแน่น เขาควรจะเดินออกไปจากบริเวณนี้ซะ เขาไม่ควรมาทำตัวเป็นก้างขวางคอ ถูกมั้ย? ใช่! แดฮยอนควรจะไปได้แล้ว

            แต่ขาเจ้ากรรมแทนที่จะเดินหนีไป กลับหันไปทางคนที่เพิ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาใหม่

            เดี๋ยว!!!!!

          นั่นใคร!?

          ผู้ชายตัวเล็กเท่าๆ กับเขา ผมสีดำเข้ม รอยยิ้มสดใสที่ลอยเด่นมาแต่ไกล

          ไม่ใช่!!!!

          นั่นไม่ใช่ยองแจที่แดฮยอนรู้จัก ไม่ใช่!!!!!

            “รู้จักกันรึยัง? ยองแจบอกว่ารู้จักนายนะ”

            “สวัสดีครับ รุ่นพี่แดฮยอน”

            คนที่แจบอมเรียกว่ายองแจเอ่ยทักทาย พร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร

            “ผม ชเวยองแจ นะครับ”

            ชเว... ยองแจ...

          ไม่ใช่... ยู... ยองแจ

          แดฮยอนอยากจะบ้าตาย อับอายยันลูกชายบวชเป็นแน่แท้ TT^TT

            “เฮ้ย!!!”

            เสียงร้องประสานกันออกมาอย่างมิได้นัดหมาย เมื่ออยู่ดีๆ ร่างของแดฮยอนก็อ่อนระทวยลงล้มพับไปกองกับพื้น

            “แดฮยอน!”

            แต่ก็มีร่างของใครอีกคนวิ่งมารองรับได้ทัน  ก่อนที่แดฮยอนจะลงไปนอนกับพื้นโรงอาหาร แจบอมกับยองแจยืนเลิ่กลั่ก เพราะไม่รู้ว่าอีกคนเป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็ล้มพับลงไปแบบนั้น

            “เกิดอะไรขึ้นวะ?”

            “กูไม่รู้ กูแค่แนะนำยองแจให้แดฮยอนรู้จัก กูไม่ผิดนะเว้ย!”

            ยูยองแจมองหน้าชเวยองแจที่ยืนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะระบายยิ้มออกมาเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร มือเรียวตบแก้มนิ่มของคนที่หลับอยู่ในอ้อมกอดเบาๆ ก็ยิ่งทำให้รู้อะไรบางอย่าง

            “เดี๋ยวพวกนายสองคนไปก่อนเลยนะ พาแดฮยอนไปห้องพยาบาลก่อน”

            ยองแจโลกมือไล่ ก่อนจะช้อนตัวอีกคนขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ด้วยขนาดตัวที่ใกล้เคียงกัน ทำให้เรื่องนี้ดูเป็นเรื่องที่ยาก แต่ก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรงยองแจสักเท่าไรหรอกนะ

            “ลืมตาได้แล้ว”

            ยองแจพูดกับคนในอ้อมกอดที่บัดนี้ย้ายไปนอนบนม้านั่งแทน ดวงตากลมโตค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมานั่งตัวตรงเป๊ะ

            “ละ... แล้ว...”

            “นิสัยนายไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ นะไอ้แมวเอ๊ย!”

          นิสัยที่ว่านั่นก็คือ เวลาแดฮยอนเกิดอาการอับอายขึ้นมาเมื่อไร สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงอย่างเดียว คือแกล้งเป็นลมมันซะเลย ตัดปัญหาการเผชิญหน้า

            “ก็... ก็... หึ่ย!!!! เพราะนายแหละ!!!!”

            “เอ๊า! ฉันทำอะไรผิดอีกละเนี่ย”

            ยองแจจ้องตาแดฮยอนที่ยังนั่งอยู่บนม้านั่งอยู่ แต่อีกคนก็เอาแต่หลบตา ไม่ยอมมองตรงๆ ชำเลืองมาแล้วก็หลบลงเหมือนเดิม

            “เพราะยองแจ... ทุกอย่างเพราะยองแจ”

            “นายชอบฉันใช่มั้ย?”

            “ห๊ะ!!! ปะ... เปล่าสักหน่อย!!”

            แดฮยอนปฏิเสธเสียงหลง แก้มกลมขึ้นสีแดงจัดจนยองแจยังอดหัวเราะไม่ได้ นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มใสนั่นเบาๆ

            “คนปากแข็งแบบนี้ต้องเจอจูบนะ”

            พูดแค่นั้นก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าอีกคนไวกว่า ยกมือขึ้นมาผลักหน้าคนฉวยโอกาสออกห่างได้ทัน

            “เออ!! บอกก็ได้! ชอบยองแจ!! จองแดฮยอนชอบยูยองแจ!!! ชอบมากด้วย!!! จบมั้ย!!?”

            แดฮยอนตวาดตอบคำถามนั่นเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง ใบหน้าขึ้นสีจัดจนมันไม่สามารถแดงไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว ยองแจได้แต่ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปยีผมคนตรงหน้าเบาๆ

            “บอกแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้ว...”

            “เพราะฉันก็ชอบแดฮยอนเหมือนกัน ยูยองแจชอบจองแดฮยอนมากๆ เลย”

            “ไม่สิ! ยูยองแจคนนี้รักจองแดฮยอนที่สุดต่างหาก”

            ก็บอกแล้ว... ว่าจองแดฮยอนน่ะโง่ รู้จักแค่ยูยองแจคนเดียว แดฮยอนไม่รู้หรอกว่าในโลกนี้มียองแจกี่คนกัน

            แดฮยอนรู้จักแค่ยูยองแจ

            และแดฮยอนก็รักแค่ยูยองแจคนเดียวด้วย

-THE END-












Im Jaebum & Choi Youngjae

Talk: แรงบันดาลใจมันมาจากหลายๆ อย่าง 
อย่างแรกเลยก็คือ 'เจบีเพื่อนยองแจ'
และอย่างที่สองคือ 'ยูยองแจกับชเวยองแจ'
เลยตู้ม! เกิดมาเป็น os 'ผิดตัว'